♣️ Mapa Nieba Widocznego W Polsce

Obrotowa Mapa Nieba Poprawki na długość geograficzną Określanie wyglądu nieba w Warszawie w dniu 1 sierpnia o godz. 23:00 (czasu letniego). Nastawiając mapę na dany moment, należy: • wyznaczyć czas miejscowy, tzn. do czasu urzędowego (zegarowego), • dodać poprawkę na długość geograficzną, Mapa drukowana jest na papierze wysokogatunkowym zapewniającym jej trwałość. Dodatkowo jest laminowana folią strukturalną. Wyboru Powłoki mapy jak i Rodzaj wykończenia możesz dokonać w polu powyżej DODAJ DO KOSZYKA Mapa jest dostępna w pięciu wariantach wykończenia: 1. KLASYCZNA W RURKACH: dwustronnie laminowana, gotowa do Czy panel nowej generacji OLED evo przynosi rewolucję w kwestii jasności telewizorów? Nasz dobry znajomy Vincent Teoh z HDTVTest zrecenzował 65-calowy model LG OLED G1 na 2021 rok. Na czym skupił swoje testy i jakie wyciągnął wnioski? Podsumujmy co wiemy na ten moment oraz porównajmy z naszą wiedzą gdyż my też mamy za sobą testy już wszystkich nowych modeli LG OLED na 2021 rok. Książka Mapa nieba autorstwa Palma Felix J., dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie . Przeczytaj recenzję Mapa nieba. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! Być może to najstarsza mapa nieba. Niebiański Dysk z Nebry zachwyca! ZDJĘCIA. Redakcja. 28 maja 2023, 11:00 Być może to najstarsza mapa nieba. Niebiański Dysk z Nebry zachwyca! W lipcu czeka nas kolejny rój meteorów, który warto obserwować na niebie. Południowe delta Akwarydy zaczynają być aktywne 12 lipca, a ich maksimum przypada na 28 lipca. W tym dniu ich aktywność jest dosyć duża — możemy się spodziewać około 20 meteorów na godzinę. Radiant tego roju znajduje się w gwiazdozbiorze Wodnika 79.00 zł – 199.00 zł. Personalizowana mapa nieba przedstawiająca układ gwiazd w wybranym miejscu oraz czasie. Wyjątkowy prezent z okazji narodzin dziecka, urodzin, ślubu czy innego ważnego wydarzenia życiowego. Najbardziej wzruszający prezent dla twoich bliskich! ♥️. Park Ciemnego Nieba w Bieszczadach Izerski Park Ciemnego Nieba Mapa hipsometryczna środkowej części Gór Izerskich. Izerski Park Ciemnego Nieba obejmuje swym zasięgiem (niebieska linia) górną, graniczną część doliny Izery i dolinę Jizerki (żródło danych hipsometrycznych: US Geological Survey - EROS Data Center] ASTRO Izery Mapa nieba. Fluorescencyjna obrotowa mapa nieba. 22,00 zł. zawiera 5% VAT, bez kosztów dostawy. Powiadom o dostępności. Mapa Księżyca o średnicy 30 cm, wodoodporna. 10,00 zł. zawiera 23% VAT, bez kosztów dostawy. Do koszyka. Książka ArtGlob, Mapa Nieba Młodego Odkrywcy MIDI - mapa ścienna dla dzieci na podkładzie w drewnianej ramie autorstwa Opracowanie zbiorowe, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie 369,99 zł. Przeczytaj recenzję ArtGlob, Mapa Nieba Młodego Odkrywcy MIDI - mapa ścienna dla dzieci na podkładzie w drewnianej ramie. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! Kup teraz na Allegro.pl za 83,99 zł Mapa Nieba mapa ścienna dla dzieci na Allegro.pl - Łódź - Stan: nowy - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! Czego nie zobaczysz w Polsce – niebo dalekiego południa. Prawdopodobnie jesteś mieszkańcem Europy i być może nigdy nie podróżowałeś na południe od równika albo przynajmniej w jego okolice, więc znasz tylko pewną część południowego nieba. Regularne wycieczki na półkulę południową nie są czymś oczywistym dla większości LLqV. Gdzie jest burza w Polsce? Sprawdź nasz artykuł, w którym znajdziesz aktualne informacje prosto z Facebooka. Śledzimy popularne profile na Facebooku, które zajmują się tematyką burzową. Dzięki temu możesz dowiedzieć się, gdzie aktualnie może grzmieć w naszym kraju. Sprawdź pogodę burzową w to bardzo częste zjawisko, które pojawia się w Polsce i może wyrządzić wiele szkód. Dlatego warto śledzić informacje o burzowej pogodzie, aby odpowiednio się do niej przygotować. Sprawdzaj razem z nami nowe wiadomości o burzach w Polsce. Może będzie ona w twojej okolicy? Aktualna pogoda burzowa w Polsce - 30 lipca 2017 Równo 5 lat temu ścigaliśmy się z izolowanym układem wielokomórkowym. Gwieździste niebo, wielki rosnący Cumulonimbus po zachodzie słońca, stroboskopy w postaci błysków na całej chmurze i tak do północy ⚡⚡⚡ To był przekozacki widok 😍 Wspominka poniżej ⬇️ Grochowiec, powiat sępoleński ( 📸Podkarpackie rozbudowany klaster burzowySOBOTA Z NIEBEZPIECZNYMI SUMAMI OPADOWYMI I BURZAMI Witajcie! W dniu dzisiejszym oczekujemy rozwoju burz głownie w naszym regionie. Towarzyszyć im będą miejscami ulewne opady deszczu z gradem i lokalnie silniejszymi porywami wiatru. Jak do tego dojdzie, opiszę pokrótce. Z południa dociera do Polski dość płytki ale aktywny niż atmosferyczny, który wymusza wznoszenie powietrza tworząc dobre środowisko niestabilnego powietrza i tworzeniu się burzna południu kraju (CAPE wyniesie do ok 800-1000 J/kg. Z południowo - zachodniej części kontynentu będą napływać wilgotne i ciepłe masy powietrza. W tej chwili wilgotność powietrza w Krakowie wynosi 65 % a Punkt Rosy 17 stopni C. Dlatego na zewnątrz możemy odczuć dość parne i ''lepkie'' powietrze. Warunki kinematyczne: Ścinanie pionowe wiatru na poziomie 1-8 km wyniesie ok 20m/s, wystąpi też silniejsza konwergencja wiatru w dolnych 2 km troposfery, potencja-ł rotacji chmury SRH wyniesie u nas ok 150-200 m2. Bliska obecność niżu przyczyni sie do silnego wznoszenia ciepłego powietrza i tworzeniu dobrze zorganizowanych burz, w tym superkomórek burzowych i multikomórek o dość długim czasie trwania. Z uwagi na ich wolne przemieszczanie się i wysokie nasycenie pary wodnej, będą bardzo wydajne opadowo! Te burze miejscami mogą być niemal stacjonarne. Pojawiać się mogą przez całe popołudnie, aż do godzin wieczornych. Zatem największym zagrożeniem z ich strony będą ulewne, miejscami nawalne opady deszczu. Realne wartości mogą przekroczyć 40-90 milimetrów, a nawet powyżej 100mm! Powodować to może powodzie błyskawiczne, lokalne podtopienia. Burzom towarzyszyć mają punktowe, silniejsze porywy wiatru 80-90 km/h, oraz niewielkie opady gradu. Mogą się pojawić trąby powietrzne, jednak szansa na ich powstanie jest niska. W górach burze przechodzić będą gwałtowniej. Ostrzegamy, aby nie wybierać się dzis na wycieczki! źródła: łowcyburz, icm meteo, wxcharts, estofex,W zachodniej części pasma gór Sanocko-Turczańskich, sieć detekcji notuje pierwsze wyładowania. Wschodnia część regionu przy większej ilości słońca ma większe szanse na rozwój zjawisk konwekcyjnychNa Dolnym Śląsku mamy już pierwszy stan ostrzegawczy. W ciągu nadchodzących godzin sytuacja hydrologiczna będzie się raz kolejny rzeczywistość zweryfikowała dokładność wiązek modeli prognostycznych. Aktualnie najgroźniejsza sytuacja będzie występować w zachodniej Polsce, a nasz region znajdzie się w większym niż było to oczekiwane wycinku ciepłego i niestabilnego powietrza. Niemniej jednak burze nadal będą stanowić spore zagrożenie i nie należy ich lekceważyć. Pojawiają się już pierwsze wyładowania, a w najbliższych godzinach będzie ich więcej. Grafika: południowych krańców regionu zaczynają docierać już pierwsze słabe opady🌧️Z upływem kolejnych godzin chmur, jak i opadów stopniowo będzie przybywać💧 👉Od godzin nocnych do poniedziałkowego poranka opady miejscami będą dość intensywne, długotrwałe z krótszymi przerwami. Miejscami należy spodziewać sum opadów powyżej 50 mm💦 Ostatnia chwila by na niedzielę wyciągnąć parasole☔i przeciwdeszczowe kurtki🧥 Źródło animacji: #pogoda #Warmia #Mazury #lipiec2022 #nielato2022[Aktualizacja 13:10] Obecnie najintensywniejsze opady deszczu występują w woj. Dolnośląskim, Śląskim oraz Lubuskim. Natężenie opadów osiąga tam przeważnie 2-5mm/h. Na Górnym Śląsku występują lokalne burze, podczas których natężenie opadów osiąga nawet 10-20mm/h. Opady powoli kierują się w kierunku północnym. Najprawdopodobniej zatrzymają się one na wysokości woj. Dolnośląskiego, Opolskiego, Śląskiego, Wielkopolskiego, Łódzkiego i Kujawsko-pomorskiego, przynosząc tam największe sumy opadowe przekraczające nawet 100mm. Na południowym zachodzie i w centrum kraju sumy opadowe osiągają już 20-30mm deszczu. Jest to niestety dopiero początek deszczowej aury. W ciągu nadchodzących godzin prognozuje się tu występowanie kolejnych intensywnych opadów aktywna elektrycznie burza nad Gorcami, widok z Nowej Białej na film z wczorajszej mocno aktywnej elektrycznie burzy przechodzącej nad Orawą oraz Gorcami. Materiał godny uwagi! Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Metodą pozwalającą wzrokowo objąć skalę problemu utraty ciemnego nieba są satelitarne zdjęcia powierzchni miast i innych obszarów narażonych na zanieczyszczenie sztucznym światłem. Nocne obrazy Ziemi uzyskiwane są w wyniku programu Defense Meteorological Satellite Program (DMSP) Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych od wczesnych lat 70-tych. Pierwszy obraz globalny został uzyskany przez Woodruff Sullivan w późnych latach 80-tych. Obrazy te, pokazywały jedynie geograficzne rozmieszczenie źródeł na powierzchni Ziemi ponieważ czujniki satelitarne były nasycone silnym strumieniem świetlnym przez nie emitowanym, a żadne pomiary ilościowe nie były możliwe. Od 1998 roku, dostępne są dane umożliwiające pomiary ilościowe strumieni światła skierowanych ku górze emitowanych przez źródła. Jednakże, dane satelitarne nie dostarczają żadnych bezpośrednich informacji na temat wpływu strumieni świetlnych na nocne niebo spowodowanego rozchodzeniem się zanieczyszczenia świetlnego. Informacje te są dopiero przetwarzane na stronę odwrotną, tak iż obszar na mapie oznaczony jako mocno rozświetlony, jest równocześnie uznawany na rozjaśnione łuną nocne niebo. Pomiarów strumieni świetlnych skierowanych w górę, emitowanych przez źródła światła na powierzchni Ziemi dokonuje się w oparciu o dane satelitarne DMSP, a następnie obliczany zostaje wpływ na nocne niebo modelując rozchodzenie się światła w atmosferze. Każdy satelita DMSP ma 101 minutową, zsynchronizowaną ze słońcem orbitę blisko bieguna, na wysokości 830km nad powierzchnią ziemi. Czujniki promieniowania widzialnego i podczerwonego(OLS) zbierają zdjęcia obszaru 3000km, zapewniając globalny zasięg dwa razy dziennie. Kombinacja dziennych/nocnych oraz porannych/wieczornych satelitów pozwala na monitorowanie globalnych informacji np. o chmurach co 6 godzin. Czujnik mikrofal (MI) oraz sondy (T1, T2) obejmują zasięgiem połowę obszaru widocznego w świetle widzialnym i w podczerwieni. Instrumenty te obejmują zasięgiem regiony polarne co najmniej dwa razy oraz regiony równikowe co najmniej raz dziennie. Czujniki przestrzeni kosmicznej (J4, M, IES) mierzą gęstość, prędkość, skład oraz kierunki przepływu plazmy na drodze satelity. Twórcami pierwszego, Światowego Atlasu Jasności Nocnego Nieba są Pierantonio Cinzano i Fabio Falchi z Uniwesytetu w Padwie we Włoszech oraz Chris Elvidge z Narodowego Centrum Danych Geofizycznych. Projekt wspierał Włoski Naukowo-Technologiczny Instytut Zanieczyszczeń Świetlnych (ISTIL). Zespół pozyskał odpowiednie dane od Programu Satelitów Meteorologicznych Obrony Sił Powietrznych USA, który śledził warunki atmosferyczne, oceanograficzne i oddziaływania między Słońcem a środowiskiem Ziemi. Naukowcy określili rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń świetlnych w zawartych w atmosferze aerozolach biorąc przy tym pod uwagę naturalne przeszkody, takie jak łańcuchy górskie, zakrzywienie Ziemi a ponadto światło pochodzące od gwiazd. W zależności od rodzaju mapy, opisać można wiele różnych szczegółów tj. rozproszenie światła przez cząsteczki i aerozole, gaśnięcie części dróg świetlnych, zawartość aerozoli w atmosferze, krzywizna Ziemi, wysokość poszczególnych obszarów nad poziomem morza, monitorowanie gór, kierunek obserwacji nieba, naturalna jasność nieba, gaśnięcie gwiazd, możliwości oka itp. Mapy całkowitej jasności nieba nocnego pokazują jego jakość na danym terenie. Zazwyczaj, obliczane są w zenicie, ze względu na wysokość i naturalną jasność nieba. Powyższa fotografia obrazuje ilość sztucznego światła uciekającego nocą w kosmos. Łatwo dają się rozróżnić poszczególne stolice państw, ośrodki przemysłowe, największe miasta, również platformy wiertnicze. Przy większych miastach, szczególnie stolicach państw zauważyć można ciągnące się jak wielkie pajęczyny główne trakty drogowe tworzące sieć komunikacyjną z pobliskimi miejscowościami. Na ich podstawie łatwo można dostrzec na ziemskim globie, np. połączenia Moskwy z takimi miastami jak Ryazan, Kaluga, Tver itp. Zauważalne „odgałęzienia” to również efekt rozbudowy mniejszych miejscowości wzdłuż głównych arterii komunikacyjnych. Natomiast powyższa grafika przedstawia przełożoną na mapę widoczność gwiazd na danym obszarze okiem nieuzbrojonym oraz ograniczoną wielkość gwiazdową obliczoną z danych satelitarnych DMSP-OLS, P. Przy opracowywaniu powyższej mapy, uwzględniono całkowitą jasność nieba nocnego ze względu na wysokość (w V wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2). Mówiąc o skali magnitudo użytej jako podstawa do określenia zmian obserwowalnych na nocnym niebie, należy przede wszystkim przybliżyć czym ta skala jest i co dokładnie określa. Wielkość gwiazdowa nazywana fachowo skalą magnitudo, oznaczana albo poprzez skrót mag, albo m, jest powszechnie używaną miarą natężenia oświetlenia gwiazdy opartą na wprowadzonej przez Ptomeleusza Klaudiusza (w Almageście w 140 klasyfikacji gwiazd widocznych gołym okiem na sześć grup jasnościowych. Gwiazdy najjaśniejsze Ptomeleusz nazwał gwiazdami pierwszej wielkości (gwiazdowej, oznaczenie 1m), a najsłabsze – szóstej wielkości (gwiazdowej, oznaczenie 6m). Obecnie wielkość gwiazdowa określa ilość energii promieniowania elektromagnetycznego docierającego w jednostce czasu od danego obiektu do jednostkowej powierzchni ustawionej prostopadle do kierunku padania promieni światła. Ponieważ oświetlenie E dawane przez gwiazdę pierwszej wielkości jest sto razy większe od oświetlenia dawanego przez gwiazdę szóstej wielkości, to różnica w wielkości gwiazdowej o 1 mag. Określa stosunek jasności gwiazd równy 5√100≈2,512. Wielkość gwiazdową opisuje się wzorem: m=-2,5 lg E+b, gdzie E wyraża się w luksach, a stałą b dobiera się tak, aby obliczona w ten sposób wielkość gwiazgowa jak najlepiej odpowiadała skali Ptolemeusza (w układzie jednostek SI b=-14,05). Najjaśniejsze obiekty na niebie, jak Słońce, Księżyc, najjaśniejsze planety (np. Wenus, Mars) oraz najjaśniejsze gwiazdy (np. Syriusz, Kanopus) mają ujemne wielkości gwiazdowe (magnitudo) – wyraźnie powyżej jasnego krańca oryginalnej skali Ptolemeusza. Wracając do ostatniej mapy, to należy jeszcze wspomnieć, że została ona sporządzona przez naukowców przy czystej atmosferze o przejrzystości powietrza K=1, odpowiadającej wertykalnemu zanikaniu w częstotliwości V równemu 0,33 wielkości gwiazdowej na poziomie morza (0,21 wielkości gwiazdowej na wysokości 1000 m 0,15 na wysokości 2000 m horyzontalna widoczność na poziomie morza wynosząca 26km). Mapa została ponownie przeskalowana z lat 1996-1997 do 1998-1999, aby odpowiadać obserwacjom. Każdy piksel ma rozmiar 30”x30” projekcji długości/szerokości geograficznej. Granice państw są przybliżone. Ominięto obrazowanie wzgórz. Wysokość brana jest z cyfrowych map wysokości (DEM – z ang. „digital elevation map”) i ma wpływ zarówno na naturalną jak i na sztuczną jasność nieba oraz na zanikanie gwiazd. Naturalna jasność nieba zależy od wybranego punktu widzenia oraz od wysokości a oblicza się ją za pomocą modeli Garstanga (1989), które uwzględniają światło pochodzące z całego nieba i te rozproszone wzdłuż linii wzroku obserwatora oraz dane warunki atmosferyczne. Obrazy wzgórz uzyskiwane są przez badanie wysokości każdego piksela wzdłuż linii łączącej każdą stronę z każdym źródłem, a następnie przez wyliczanie maksymalnego kąta obrazu. Z niego określamy odcinek zasłoniętej linii widoku. Jest to bardzo czasochłonny proces, szczególnie, jeśli linia wzroku nie jest wertykalna, gdyż wymaga to obliczania każdego z jej punktów. Ciemniejsze obszary (biały kolor) wydają się nieco większe niż na mapach sztucznej jasności nocnego nieba. Jest to pozorny efekt dużych kontrastów między uzyskanymi przez włoskich naukowców kolorami (0,5 jednostki wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2), co nie pokazuje, w którym miejscu sztuczna jasność nieba zaczyna być naturalną. Poziomy odpowiadają całkowitej jasności nieba w V wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2. >21,5 Biały 21-21,5 Zielony 20,5-21 Ciemny zielony 20-20,5 Khaki 19,5-20 Żółty 19-19,5 Ciemny żółty 18,5-19 Różowy 18-18,5 Pomarańczowy 17,5-18 Rdzawoczerwony <17,5 Ciemny czerwony Jednak najczęściej spotykanymi mapami sztucznego światła w opracowaniu o dane z satelitów DMSP, są kolorowe grafiki przedstawiające topografię zanieczyszczenia począwszy od czarnego (naturalna jasność nieba) po czerwony i biały (wielokrotnie przewyższająca jasność). Nie podają one szczegółowych informacji na temat widzialności nieba, jednakże ukazują w przybliżeniu rozkład i intensywność sztucznego światła w oparciu o mapy tradycyjne. Mapy sztucznego oświetlenia nocnego nieba w zenicie na poziomie morza pozwalają porównać poziomy zanieczyszczenia świetlnego atmosfery, rozpoznać mniej zanieczyszczone obszary oraz określić regiony szczególnie narażone na ucieczkę światła oraz ogólnie zlokalizować ich źródła. Nie mogą być jednak traktowane jako jedyna wytyczna w ocenie stopnia jakości ciemnego nieba. Dla przykładu warto porównać poniższą grafikę przedstawiającą wybrany wycinek mapy z obszarem woj. śląskiego, opracowany na podstawie ww. danych z satelitów DMSP. Na jej podstawie należałoby sądzić, że nocne niebo jest zanieczyszczone w stopniu znacznym na terenie całego województwa, gdy tymczasem w jego północnych, południowych, a nawet zachodnich regionach można jeszcze podziwiać Drogę Mleczną. Na podstawie tych danych pojawiły się jeszcze dokładniejsze opracowania rozkładu sztucznego światła na Ziemi i tak efektem ich obróbki jest poniższe opracowanie nakładki na mapy Google autorstwa C. Mayhewa i R. Simmona. Serwis Blue Marble był zainicjowany przez Goddard Space Flight Center oraz National Geophysical Data Center NOAA: Ostatnim jak dotąd, najdokładniejszym instrumentem, z którego możemy korzystać jest VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) umieszczony na pokładzie satelity Suomi NPP wyniesionym na orbitę okołoziemską w 2011 roku. Mapy opierające się o te dane są znacznie bardziej szczegółowe i pozwalają już z dosyć dużą precyzją określić nie tylko intensywność, ale i lokalizację, a nawet rodzaj oświetlenia w wybranym fragmencie mapy. Przykładem może tutaj być zmodernizowany obszar ochrony ciemnego nieba CN-001 Sopotnia Wielka w woj. śląskim, gdzie jak można zauważyć na poniższej grafice, po raz pierwszy jesteśmy świadkami efektów ochrony ciemnego nieba w Polsce "widocznych" z orbity okołoziemskiej. Jasnozielone i źółtawe obszary to wykryta przez instrument pomiarowy VIIRS ucieczka sztucznego światła pochodząca głównie z oświetlenia ulicznego w pobliskich miejscowościach jak Jeleśnia, Krzyżowa czy Sopotnia Mała. Natomiast na terenie Sopotni Wielkiej dzięki zmodernizowaniu całego oświetlenia ulicznego pod obszar ochrony ciemnego nieba, ucieczka sztucznego światła jest znacznie ograniczona, o czym świadczy kolor bladozielony, a więc słabszy od sąsiednich terenów mieszkalnych. Jedynym punktem wskazującym na nadmierne zanieczyszczenie sztucznym światłem jest centralny punkt w miejscowości, gdzie faktycznie do 2014 roku istniały jeszcze nieosłonięte modele opraw oświetleniowych w otoczeniu miejscowego kościoła. Na podstawie tych map warto zobaczyć obszar wyznaczony pod Izerski Park Ciemnego Nieba. W poniedziałek 25 lipca do Polski nadciągnie fala upałów. Temperatura w ciągu dnia wzrośnie do 35 stopni Celsjusza – podaje biuro Cumulus w prognozie dla Wirtualnej Polski. Kolejne dni upłyną pod znakiem zmiennej aury. Pogoda w ostatnim tygodniu lipca będzie zmienna. Słoneczne i ciepłe chwile przeplatać się będą z pochmurnym niebem dającym przelotne opady deszczu. W wielu miejscach pojawią się burze z gradem. Pogoda długoterminowa. Wracają upałyW poniedziałek do Polski wracają upały. Temperatura maksymalna wyniesie od 24-26 stopni Celsjusza na północnym wschodzie, miejscami nad morzem oraz na Podhalu, około 30 stopni w centrum i na południu do 32-34 stopni na zachodzie. Zobacz także W nocy z poniedziałku na wtorek i we wtorek od zachodu kraju przemieszczać się będzie chłodny front atmosferyczny związany z ośrodkiem niżowym znad Morza Północnego. Jak podaje Wirtualna Polska, w całym kraju prognozowane są opady deszczu i burze. Najwyższa temperatura – od 30 do 32 stopni – prognozowana jest we wschodniej części Polski, gdzie front i ochłodzenie dotrą najpóźniej. Na pozostałym obszarze temperatura będzie się wahać w przedziale od 25 do 30 stopni. W środę poprawa pogody. "Do piątku w całym kraju słońca i pogodnego nieba nie będzie nam brakować. Z północnego zachodu napłynie też świeża atlantycka masa powietrza, dzięki której temperatura w ciągu dnia wahać się będzie w okolicach 25 stopni, a cieplej, bo do 30 stopni w cieniu, będzie tylko na południu" – czytamy w prognozie biura Cumulus dla Wirtualnej przyniesie kolejne zmiany w pogodzie. Wystąpią przelotne opady deszczu, miejscami burze z gradem. Nadal będzie ciepło, a miejscami nawet upalnie. Maksymalna temperatura wyniesie od 27 do 31 stopni Celsjusza. Polska/IMGW MAPA NIEBA WIDOCZNEGO W POLSCE to propozycja dla miłośników astronomii, pragnących ozdobić swój pokój lub obserwatorium efektownym plakatem, zawierającym odwzorowanie całego nocnego nieba oglądanego w ciągu roku z terenu Polski. Na arkuszu o rozmiarze 67 x 98 cm zawarto nie tylko ogromną mapę nieba, ale również fotografie 120 obiektów astronomicznych. Mapa zawiera widoczne w naszych szerokościach geograficznych, w całości lub częściowo, 64 gwiazdozbiory z ponad 3 tysiącami gwiazd dostrzegalnych gołym okiem (do 6 wielkości gwiazdowej). Jaśniejsze gwiazdy opisano powszechnie przyjętymi oznaczeniami literowymi lub liczbowymi, zaś przy najjaśniejszych zamieszczono również ich nazwy, w najczęściej używanej u nas wersji. Jaśniejszym tłem zaznaczono zarys Drogi Mlecznej, zaś niektóre gwiazdy połączono delikatnymi liniami ułatwiającymi zapamiętanie oraz odszukanie na niebie charakterystycznych kształtów na mapę naniesiono pozycje wszystkich obiektów z katalogu Messiera oraz wybranych obiektów katalogu NGC – przedstawionych na zdjęciach w dolnej części plakatu. MAPA stanowi znakomitą pomoc przy poznawaniu naszego nieba, nauce rozkładu gwiazdozbiorów, nazw gwiazd oraz położeń najciekawszych obiektów głębokiego oryginalny: „Mapa nieba widocznego w Polsce” Autor: Marek Substyk Konsultacja: Jan Desselberger, Janusz Wiland ISBN: 978-83-932019-1-4 Wydawnictwo: AstroCD - Sylwia Substyk Format: B1 (671x976 mm), kolor Druk: CUD Ruda ŚląskaWersja DeLux (idealnie nadająca się na bezpośrednie zawieszenie na ścianie)Papier: kreda błysk 200 g, dodatkowe foliowanie, listwy aluminiowe na krótszych bokachSugerowana cena detaliczna: 19 Eko (nadaje się jako wkłada do wszelkiego typu dużych antyram) Papier: kreda błysk 170 g Sugerowana cena detaliczna: 12 wysyłkowa na podstawie zamówień telefoniczych lub e-mail (astrocd@ Koszt wysyłki: Plakat - Mapa nieba widocznego w Polscepłatność przelewem1. Poczta Polska - przesyłka listowa polecona priorytetowa: +11 zł. przelew lub [Płacę on-line]2. DHL - przesyłka kurierska: +21 zł. przelew lub [Płacę on-line]płatność za pobraniem3. Poczta Polska - przesyłka pobraniowa priorytetowa: +18 osobisty4. Odbiór osobisty (Katowice, Chorzów), płatność na miejscu lub przelewem - 0 na które należy dokonywać przelewów:Marek Substyk, ul. Karola Miarki 7, 41-500 ChorzówmBank (BRE) – 61 1140 2004 0000 3202 1946 7487tytuł przelewu: "zamówienie (nazwisko)"Jak dokonać zamówienia? 1. Wybieramy ilość zamawianych plakatów, pamiętając że koszta wysyłki nie zmieniają się w zależności od ilości zamawianych egzemplarzy. 2. Wybieramy sposób płatności przelew, pobranie lub odbiór osobisty3. Składamy zamówienie pod adresem astrocd@ lub telefonicznie 880 184 000. W odpowiedzi otrzymujemy instrukcje dotyczące przelewu lub płatności za pobraniem przy odbiorze. 4. Czas realizacji od momentu złożenia zamówienia do 5 dni nie wliczając sobót i sklepu: Załączniki: Komentarz: powiększenie fragmentu mapy [ KiB | Przeglądane 11801 razy ] _________________Pozdrawiam, Marek SubstykPortal AstroCD, Forum AstroCD, Allegro AstroCD - literatura i pomoce naukowe dla miłośników astronomii – Mój profil na Facebookutel. 880-184-000 (prywatny), e-mail: astrocd@ (prywatne), @ (Urania-PA), @ zarzad@ (PTMA);tel. 575-572-330 (praca), e-mail: katowice@ Wyprawy Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. USA 2020/Islandia 2020 Wszyscy polscy użytkownicy internetu mogą już brać udział w drugim etapie jednego z największych przeglądów nieba - w kolejnej fazie społecznościowego projektu naukowego "Galaktyczne Zoo" internauci mają pomóc astronomom w skwalifikowaniu 250 tysięcy galaktyk. W trwający od połowy 2007 roku program zaangażowało się już 150 tysięcy osób na całym świecie, w tym ponad 10 tysięcy z Polski."Galaxy Zoo" to nowatorski projekt mający wspomagać naukowy program badawczy "Sloan Digital Sky Survey", którego celem jest stworzenie trójwymiarowej mapy milionów galaktyk i kwazarów znajdujących się w obszarze stanowiącym ponad jedną-czwartą nieba widocznego z Ziemi. Cyfrowa mapa nieba stworzona na podstawie optycznego przeglądu ma być następnie udostępniona nie tylko naukowcom lecz również wszystkim użytkownikom internetu. Pierwsza faza projektu, podczas której 150 tysięcy internatów z całego świata przez blisko 18 miesięcy wykonało ponad 50 milionów dokładnych klasyfikacji pokazała, że w badaniu "kosmicznego zoo" człowiek pozostaje niezastąpiony. Użytkownikom globalnej sieci udało się określić typ blisko 75 procent z ponad miliona galaktyk uwiecznionych na fotografiach wykonanych przez znajdujący się w stanie Nowy Meksyk w USA automatyczny teleskop o średnicy zwierciadła głównego 2,5 metra. Umysły i oczy tysięcy internatów biorących udział w projekcie okazały się w ten sposób znacznie sprawniejszą "maszyną systematyzującą" niż najlepsze dostępne dzisiaj oprogramowanie do automatycznej analizy obrazów. W zainaugurowanej na początku bieżącego roku, a w środę udostępnionej w polskiej wersji drugiej fazie "Galaktycznego Zoo" zadaniem internatów jest sklasyfikowanie najbardziej niezwykłych galaktyk, czyli między innymi tych, których w pierwszym etapie nie można było zaliczyć ani do grupy obiektów o budowie spieralnej, ani do grupy galaktyk eliptycznych. W większości są to obiekty będące skrzyżowaniem galaktyk typu eliptycznego i spiralnego, ale na fotografiach zdarzają się też soczewki grawitacyjne czy zaskakujące kolizje. "Można powiedzieć, że w drugiej fazie projektu klasyfikowane są najciekawsze obiekty - te najjaśniejsze lub galaktyki-dziwolągi, czyli ciała niebieskie, co do których nie mamy pewności jak powstały i do jakiej grupy należałoby je przyporządkować. Dlatego tak ważne jest wydobycie szczegółów dotyczących różnic w budowanie tych obiektów" - wyjaśnia dr hab. Lech Mankiewicz, dyrektor Centrum Fizyki Teoretycznej PAN - instytucji, która razem z programem edukacyjnym EU-HOU i portalem koordynuje polskie ramię projektu "Galaktyczne Zoo". Współpraca brytyjskich, amerykańskich i polskich astronomów (polska wersja Galaktycznego Zoo jest pierwszą i jak na razie jedyną narodową wersją w całym projekcie) wyznacza również nowe trendy w internecie. "Bardzo popularne dzisiaj serwisy społecznościowe umożliwiają internautom między innymi wspólne tworzenie treści oraz jej udostępnianie, ocenianie i komentowanie. Te i inne narzędzia zostały wykorzystane w Galaktycznym Zoo, z tym że społeczność użytkowników projektu, spośród których wielu astronomią interesuje się tylko okazjonalnie, przyczynia się do powstania, mówiąc językiem ekonomii, wartości dodanej, która w przypadku Galaktycznego Zoo ma znaczenie naukowe" - mówi Jan Pomierny, założyciel portalu "Dlatego właśnie nazywamy Galaktyczne Zoo społecznościowym projektem naukowym" - dodaje Mankiewicz. Społeczność polskich internatów, która powstała podczas trwania pierwszej fazy Galaktycznego Zoo liczy ponad 10 tysięcy użytkowników i jest tym samym największą grupą osób zainteresowanych astronomią w polskim internecie. Na pytania rzeszy użytkowników z Polski dotyczących klasyfikacji galaktyk czeka zespół ekspertów - do trzech astronomów, którzy wspierali internatów podczas pierwszej fazy projektu (Ariela Majchera, Waldemara Ogłozy i Tomasza Skowrona) dołączyło właśnie czterech kolejnych (Marta Kotarba, Paweł Biernacki, Mirosław Kołodziej i Tomasz Czernik). Z zespołem można skontaktować się pisząc na adres galaktycznezoo@ Polska wersja Galaktycznego Zoo jest dostępna pod adresem JPO PAP - Nauka w Polsce yy/bsz

mapa nieba widocznego w polsce